مدیریت بحران رسانه ای
همین ابتدای کار مشخص کنیم که یکی از وظایف روابط عمومی مدیریت بحران‌های رسانه‌ای ایجاد شده برای سازمان، ارگان، افراد و برند است و قرار نیست هرکسی برای خود بسم الله گفته و راه بیفتد و در نقش روابط عمومی به دنبال حل بحران باشد، بلکه صرفا این دلسوزان کارخراب کن می‌توانند در نقش همفکر در کنار روابط عمومی عمل کنند.
برگردیم سراصل مطلب و آن مدیریت بحران رسانه‌ای؛ بحران ماحصل شرایط ایجاد شده بعد یک واقعه است و خود واقعه لزوما بحران نیست.
بحران در رسانه زمانی ظهور می‌کند که ما آمادگی لازم برای حضور در رسانه‌های دیجیتال و رصد اخبار فوری را نداریم، مثلا اگر حیطه فعالیت ما در خصوص اخبار مجلس است باید بتوانیم سرخط لحظه ای اخبار مجلس را داشته باشیم ولی اگر آمادگی می داشتیم به احتمال زیاد جلوی وقوع بحران را می‌گرفتیم و یا تاحد زیادی از شدت آن کاهش می‌دادیم. برای ورود به بحران باید اول رسانه را بشناسیم، انواع رسانه را بدانیم و استراتژی لازم برای قبل، حین و بعد بحران را از قبل آماده کرده باشیم، البته در اینجا منظور فرم کار است و نه محتوا.
امروزه بر خلاف گذشته که رسانه‌های سنتی ارتباط یک طرفه با مخاطب داشتند با ظهور رسانه‌های نو ارتباط دوسویه شکل گرفته و هر انسان خود مالک یک رسانه شخصی است و خبرهای فوری و لحظه ای تولید می شود. در گذشته مخاطب صرفا یک شنونده بود ولی امروز با داشتن رسانه شخصی مخاطب ما تبدیل به یک گوینده شده است.
حال ما باید به منظور کاهش احتمال وقوع بحران برای قبل، حین و بعد بحران استراتژی و دستورالعمل داشته باشیم که توضیح کامل آن در این مقال نمی‌گنجد اما به بررسی بخش‌های مهم این سه قسمت می‌پردازیم.
از جمله مهمترین اقدامات قبل بحران، رصد لحظه‌ای فضای رسانه‌ای حول برند سازمان خودمان است و باید مثل عقاب از بالا همه چیز را زیر نظر گرفت و کوچکترین تحرکی را رصد و تجزیه و تحلیل کرد.
در صورت وقوع بحران و حین آن باید با تشکیل تیم مدیریت بحران و مشخص بودن اعضای آن مثل مسئول ارتباطات به عنوان کسی که وظیفه رصد مخاطبان را دارد و باید فعالیت‌های آنها را حین بحران رصد کند و با تشریح فضای واقعی از بحران مانع از اتخاذ تصمیمات اشتباه بر پایه حدس و گمان توسط تیم مدیریت بحران شود.
بعد از بحران هم حتما باید عامل ایجاد بحران و روش‌های بهبود عملکرد تیم مدیریت بحران مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد، همچنین نباید هیچ وقت در پاسخ دادن عجله کرد زیرا پاسخ ناقص و اشتباه خود باعث ایجاد بحرانی در بحران می‌شود، هیچ وقت نباید بدون داشتن اطلاعات کافی پاسخ داد.
موارد ذکر شده تنها یک سانت از دریای مدیریت بحران در رسانه است که باید در آن عمق پیدا کرد.کهمین ابتدای کار مشخص کنیم که یکی از وظایف روابط عمومی مدیریت بحران‌های رسانه‌ای ایجاد شده برای سازمان، ارگان، افراد و برند است و قرار نیست هرکسی برای خود بسم الله گفته و راه بیفتد و در نقش روابط عمومی به دنبال حل بحران باشد، بلکه صرفا این دلسوزان کارخراب کن می‌توانند در نقش همفکر در کنار روابط عمومی عمل کنند.
برگردیم سراصل مطلب و آن مدیریت بحران رسانه‌ای؛ بحران ماحصل شرایط ایجاد شده بعد یک واقعه است و خود واقعه لزوما بحران نیست.
بحران در رسانه زمانی ظهور می‌کند که ما آمادگی لازم برای حضور در رسانه‌های دیجیتال را نداریم زیرا اگر آمادگی داشتیم به احتمال زیاد جلوی وقوع بحران را می‌گرفتیم و یا تاحد زیادی از شدت آن کاهش می‌دادیم. برای ورود به بحران باید اول رسانه را بشناسیم، انواع رسانه را بدانیم و استراتژی لازم برای قبل، حین و بعد بحران را از قبل آماده کردیم باشیم، البته در اینجا منظور فرم کار است و نه محتوا.
امروزه بر خلاف گذشته که رسانه‌های سنتی ارتباط یک طرفه با مخاطب داشتند با ظهور رسانه‌های نو ارتباط دوسویه شکل گرفته و هر انسان خود مالک یک رسانه شخصی است. در گذشته مخاطب صرفا یک شنونده بود ولی امروز با داشتن رسانه شخصی مخاطب ما تبدیل به یک گوینده شده است.
حال ما باید به منظور کاهش احتمال وقوع بحران برای قبل، حین و بعد بحران استراتژی و دستورالعمل داشته باشیم که توضیح کامل آن در این مقال نمی‌گنجد اما به بررسی بخش‌های مهم این سه قسمت می‌پردازیم.
از جمله مهمترین اقدامات قبل بحران، رصد لحظه‌ای فضای رسانه‌ای حول برند سازمان خودمان است و باید مثل عقاب از بالا همه چیز را زیر نظر گرفت و کوچکترین تحرکی را رصد و تجزیه و تحلیل کرد.
در صورت وقوع بحران و حین آن باید با تشکیل تیم مدیریت بحران و مشخص بودن اعضای آن مثل مسئول ارتباطات به عنوان کسی که وظیفه رصد مخاطبان را دارد و باید فعالیت‌های آنها را حین بحران رصد کند و با تشریح فضای واقعی از بحران مانع از اتخاذ تصمیمات اشتباه بر پایه حدس و گمان توسط تیم مدیریت بحران شود.
بعد از بحران هم حتما باید عامل ایجاد بحران و روش‌های بهبود عملکرد تیم مدیریت بحران مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد، همچنین نباید هیچ وقت در پاسخ دادن عجله کرد زیرا پاسخ ناقص و اشتباه خود باعث ایجاد بحرانی در بحران می‌شود، هیچ وقت نباید بدون داشتن اطلاعات کافی پاسخ داد.
موارد ذکر شده تنها یک سانت از دریای مدیریت بحران در رسانه است که باید در آن عمق پیدا کرد.
